Puno, Las Islas Flotantes

16 september. Om 9.00 uur werden wij opgehaald en naar de haven gebracht. Daar gingn met een bootje naar de Drijvende Eilanden. De tocht duurde ongeveer 25 minuten. Het bijzondere alleen al is, dat je op het hoogst bevaarbare meer van de wereld vaart.[3810 m.]. De Islas Flotantes worden bewoond door de Urosindianen. De Uros spraken oorspronkelijk hun eigen taal, maar doordat in dit gedeelte van Peru Aymara geaproken wordt, communiceren zij nu in deze taal. De eilanden bestaan uit meters dikke lagen bies, dat steeds opnieuw moet worden vervangen. Het bies is cruciaal voor hun bestaan. Zij bouwen er hun huiz en hun boten van.Verder gebruiken zij het bies als brandstof. Ook kun je het bies eten,er zitten veel belangrijke stoffen in en je kunt het bies ook medicinaal gebruiken, bv. tegen de hoofdpijn.
De Uros leven hoofdzakelijk van de visvangst. Zij gaan aan land om hun vis te ruilen voor allerhande andere produkten.(ruilhandel).
Het leven op deze eilanden levert wel bepaalde lichmelijke klachten op zoals chronische reuma, langdurige griep en verkouheid, met als geolg een lagere levensverwachting.
Dit weerhoudt de stam niet om op de eilanden te blijven. Zij wijzen integratie met de Peruaanse maatschappij af en beschouwen zichzelf ook niet als burger van de Andesstaat.
De tocht was heel interessant. Wij kregen nog een uiteenzetting over hoe zij een eiland bouwen.
Om een uur of half een waren wij weer aan wal.

Puno: een universiteitsstad. Verder niet zo heel bijzonder. We merken dat wij al verwend zijn door het vele moois dat wij al gezien hebben. Je wordt steeds kritischer.
Wij troffen het,want er was een feest van alle faculteiten d.w.z. alle studenten hadden zich in verschillende veelkleurige outfit gestoken en gingen al dansend door de stad uiteraard met veel muziek.. Dit feest duurde tot in de late avond.